I właśnie za to pożegnanie z apolityczną beztroską dzieciństwa, za te nasze serca pikające jak Pikachu, za uśmiechnięte szaleństwo, które wkradło się w nas przez dotąd bezpieczne, przyciągające kurz ekrany telewizorów, tak bardzo cenię wiersz Taranka.
Jeden wiersz (1): Maciej Taranek, „boom #1”: Grzegorz Jędrek, katedrakrytyki.pl 19.07.2015
######
repetytorium Macieja Taranka w naszym katalogu: pobierz lub czytaj ZA DARMO
Rozdzielczość Chleba 2011-2018
Spędzaliśmy dużo czasu na Facebooku